طراحی وب سایت حرفه ای

اگر از شما‌‌ می‌پرسیدند حدس‌‌ می‌زنید محبوب ترین کلاس درس هاروارد کدام است چه‌‌ می‌گفتید؟ کسانی که مدام به همه توصیه‌‌ می‌کنند کدنویسی یاد بگیرند احتمالاً موضوعی فنی مثل آشنایی با علوم رایانه را به عنوان پاسخ درست انتخاب خواهند کرد. کسانی که ذهنی تجربی دارند نیز ممکن است دوره‌ی پایه‌ای مثل درک انگلیسی را به عنوان پاسخ درست پیشنهاد دهند. اما به احتمال زیاد تعداد انگشت شماری هستند که‌‌ می‌توانند به پاسخ درست اشاره کنند.
به نقل از مقاله‌ی جدید گاردین، پاسخ درست «فلسفه‌ی چین» است.
مایکل پوئت و کریستین گروسلو، نویسندگان مقاله‌ی مذکور و همچنین کتابی در همین زمینه‌‌ می‌گویند: «میانه های هزاره‌ی نخست پیش از میلاد، مثل دوران کنونی، دوران پر فراز و نشیبی بوده است». به گفته‌ی آنها این دوران، باعث شده متفکران بزرگ چینی نظیر کنفوسیوس و لائوزی به عمیق ترین بینش های فلسفه‌ی چین دست پیدا کنند.
با اینکه فراز و نشیب های تاریخی به رشد حکمت و اندیشه در سرتاسر جهان کمک کرده اند، نویسندگان یاد شده اصرار دارند «فلاسفه‌ی چینی با فلاسفه‌ای که در غرب بیشتر با آنها آشنایی وجود دارد تفاوت دارند». اما چرا؟ به قول پوئت و گروسلو «آنها سؤالات بزرگی نپرسیده اند. فلسفه‌ی آنها فلسفه‌ی شدیداً عمل‌گرا و بر پایه‌ی سؤالات کوچکی مثل این بوده است که زندگی روزمره‌ی خود را چگونه‌‌ می‌گذرانید؟». بزرگ ترین متفکرین چین، بر خلاف فلاسفه‌ای که ممکن است در غرب بشناسند، روی کارهای «پیش پا افتاده و قابل انجام» متمرکز بوده اند.
این باعث‌‌ می‌شود توصیه های به ویژه عملی شان باعث تعجب خیلی‌ها شود و ممکن است علت محبوبیت فلسفه‌ی چین در میان دانشجویان هاروارد را توضیح دهد. نمونه هایی از توصیه های جالب توجه آنها را در ادامه خواهید خواند:

۱- تلاش برای «پیدا کردن خود» را متوقف کنید
پوئت و گروسلو‌‌ می‌نویسند بسیاری در غرب بر این باورند که «نگاه به درون و کشف خود واقعی تان» اهمیت زیادی دارد. اما فلاسفه‌ی بزرگ چین ممکن است با این گفته مخالف باشند. آنها «نسبت به وجود یک خود واقعی، به ویژه چیزی که بتوان آن را در عالم انتزاع کشف کرد، به دیده‌ی تردید‌‌ می‌نگرند».
متفکران مذکور به جای آنکه برای هر یک از ما یک خود واقعی در نظر بگیرند، باور داشته‌اند که ما در موقعیت های متفاوت، انسان های متفاوتی هستیم. پوئت و گروسلو موضوع را اینگونه توضیح‌‌ می‌دهند: «وقتی در برابر مادر خود صحبت‌‌ می‌کنید رفتارتان مشابه زمانی که با یکی از همکاران جوان، دندانپزشک یا دوست صمیمی خود صحبت‌‌ می‌کنید نیست. هر یک از ما شخصیتی پیچیده هستیم که در تمام طول روز با دیگر شخصیت های پیچیده برخورد داریم. هر برخوردی جنبه های متفاوتی از وجود ما را بر‌‌ می‌انگیزد».
در کل این یعنی کاری که‌‌ می‌کنید نمایانگر شخصیت شماست. خوشبختانه این به معنای آن است که‌‌ می‌توانیم احتمالات متعددی را تحقق ببخشیم.

۲- اصالت را جدی نگیرید
اصالت این روزها یکی از واژگان پرکاربرد دنیای کسب و کار است، اما بزرگان فلسفه‌ی چین به طور اخص دلبستگی خاصی به این مفهوم نداشته اند. پوئت و گروسلو‌‌ می‌گویند: «مشکل اصالت از دید کنفوسیوس این است که آنگونه که تصور‌‌ می‌شود آزادی بخش نیست. واقعاً آن خود اصیلی که فکر‌‌ می‌کنید کشف کرده اید کیست؟ این صرفاً تصویری از شما در آن برش از زمان است. اگر به این نهاد وفادار بمانید و اجازه دهید راهنمای شما باشد، شما را در بند‌‌ می‌کشد و محدود‌‌ می‌کند. این، اجازه‌ی آن نوع رشدی که وقتی‌‌ می‌فهمید مدام در حال تغییر هستید تجربه‌‌ می‌کنید را به شما‌‌ نمی‌دهد».

۳- برنامه‌ی زندگی را فراموش کنید
پوئت و گروسلو هشدار‌‌ می‌دهند «وقتی برای زندگی تان برنامه ریزی‌‌ می‌کنید، بر اساس شخصیت فعلی خود تصمیماتی برای آینده تان‌‌ می‌گیرید؛ نه بر اساس شخصیتی که در آینده خواهید بود». منسیوس توصیه می کند به جای آنکه با برنامه ریزی برای زندگی خود گزینه هایتان را محدود کنید، کاری را انجام دهید که اکثر متخصصین بهره وری امروز به آن اصرار دارند: فقط شروع کنید و سپس در حین ادامه‌ی راه، مسیر خود را تصحیح کنید. اقدامات کوچک‌‌ می‌توانند به دستاوردهای بزرگی ختم شوند.
پوئت و گروسلو اینگونه نتیجه‌‌ می‌گیرند که «طریق منسیوس‌‌ می‌گوید به جای آنکه با تعهد به تصمیمات بزرگ خودمان را مدام تحت فشار قرار دهیم، بهتر است با اقدامات کوچک اما شدنی به این دستاوردها نزدیک شویم. مثلاً برای فکر کردن به تغییر شغل یا پایان دادن به زندگی مشترک یا تغییر محل زندگی، با امتحان کردن تجربه های تازه و مرتبط در مقیاس کوچک، تصمیم گیری برایتان آسان تر خواهد شد. البته مراقب واکنش های خود نسبت به این تجربه‌ها باشید، چون شما را به مسیرهای تازه ای‌‌ می‌کشانند».

لطفاً در مورد مطلب فوق ستاره بدهید :